Zmiany PIT i CIT 2020

Ulga na złe długi

Od styczniu 2020 roku brak płatności za fakturę skutkuje znaczącymi konsekwencjami podatkowymi. W myśl nowych przepisów, wierzyciel będzie mógł pomniejszyć swój dochód (lub zwiększyć stratę) o wierzytelność, która nie została uregulowana przez dłużnika lub zbyta przez wierzyciela w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności. Jeżeli wartość zmniejszenia będzie większa od wartości dochodu, wierzyciel będzie miał możliwość pomniejszenia dochodu w kolejnych okresach.

Ustawodawca przewidział maksymalny okres trzech lat (licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia), w którym wierzyciel może skorzystać z tej możliwości. Dodatkowo, dłużnik będzie musiał zwiększyć swój dochód (lub zmniejszyć stratę) o wartość zobowiązania, którego nie uregulował w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty. Jeżeli wartość niezapłaconego zobowiązania będzie większa od straty, to różnica pomiędzy tymi kwotami zwiększy dochód dłużnika.

Ustawodawca przewidział również skutki podatkowe w przypadku, gdy wierzytelność zostanie uregulowana po roku podatkowym, w którym dokonano zmniejszenia. W takiej sytuacji wierzyciel będzie musiał zwiększyć swój dochód (zmniejszyć stratę) o wartość zapłaconej wierzytelności, a dłużnik będzie mógł zmniejszyć swój dochód (zwiększyć stratę) o wartość uregulowanego zobowiązania. Również w tej sytuacji, gdy wartość zmniejszenia będzie większa od dochodu, możliwość dokonania zmniejszenia będzie ograniczona w czasie. W tym przypadku dłużnik będzie mógł zmniejszać dochód nie dłużej niż przez okres trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Dodatkowo, wierzyciel zobowiązany będzie zwiększyć dochód także wtedy, gdy sprzeda wierzytelność.

Opisany wyżej mechanizm będzie można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spełnione będą łącznie następujące warunki. Po pierwsze, gdy dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Po drugie, jeśli od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłyną dwa lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa. Po trzecie, transakcja handlowa będzie zawarta w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Nowa ulga na złe długi będzie mogła być stosowana wyłącznie do świadczeń pieniężnych, tj. transakcji, w których przynajmniej jedna ze stron rozpoznaje przychody i koszty, transakcji z podmiotami niepowiązanymi oraz sytuacji, w których termin zapłaty ustalono zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu zatorom płatniczym.

Zmiany w rozliczaniu podatków dochodowych wprowadzają przepisy ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Nowe przepisy mają zastosowanie do transakcji handlowych, których termin zapłaty upływa po 31 grudnia 2019 r.

Warto przypomnieć, że podobne rozwiązanie obowiązywało już w latach 2013 – 2015, jednak wtedy obowiązek korygowania rozliczeń spoczywał jedynie na dłużnikach.

 

Bez zawiadomienia o wpłacie na niezgłoszony rachunek nie odliczysz kosztów w PIT i CIT

Styczniowe zmiany dotkną również rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Firmy od listopada muszą już sprawdzać, czy rachunki bankowe ich kontrahentów są zgłoszone fiskusowi i znajdują się na tzw. białej liście.

Teraz, od stycznia 2020 r., jeśli zapłata za fakturę zostanie dokonana na niezgłoszony rachunek bankowy, wpłacający nie będzie mógł zaliczyć tej wpłaty do kosztów uzyskania przychodów. Regulacje te mają dotyczyć wyłącznie płatności przekraczających 15 tys. zł.

W ustawie przewidziana jest możliwość uwolnienia się od tych konsekwencji. Podatnik będzie musiał złożyć zawiadomienie o zapłacie należności na rachunek spoza wykazu do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w ciągu trzech dni od dnia zlecenia przelewu. Resort finansów przygotował już formularza zawiadomienia ZAW-NR, za pomocą będzie można poinformować o dokonaniu płatności na niezgłoszony rachunek bankowy.

W związku z ww. nowelizacją pojawiła się wątpliwość, jak traktować płatności, dokonywane na zagraniczne rachunki kontrahenta, których nie odnotowano w wyszukiwarce MF.

Zgodnie z obowiązującymi już przepisami: art. 22p ust. 1 pkt 2 PIT. i  art. 15d ust. 1 pkt 2 CIT. odnoszą się jedynie do sytuacji, w których płatności przelewem dokonywane jest na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącego podatnikiem VAT czynnym. W takim przypadku płatność powinna być zawsze skierowana na rachunek zawarty w wykazie ze strony www.mf.gov.pl.

Gdy zaś kontrahent zagraniczny nie jest w Polsce zarejestrowany jako czynny podatnik VAT – płatności na jego rzecz dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy będzie mogła być kosztem również obecnie na zasadach dotychczas obowiązujących. Jeżeli jednak podatnik zagraniczny dokona rejestracji w Polsce do VAT, to płatność wynikającą z transakcji o wartości powyżej 15.000 zł należy rozliczać w kosztach podatkowych wyłącznie na zasadach wynikających ze znowelizowanych przepisów, czyli jedynie wówczas, gdy dokonana zostanie na rachunek odnotowany na ,,Białej liście” podatników VAT.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków w tej części, w jakiej płatność dotycząca powyższych transakcji zostanie dokonana z naruszeniem przedmiotowych przepisów, podatnicy są zobowiązani:

1) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów albo

2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów, zwiększyć przychody

– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Wskazane wyżej regulacje stosuje się odpowiednio również w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast, w przypadku dokonania płatności:

1. a) po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej (w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych),
2. b) po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym

– zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja tej działalności, albo za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.

W ramach omawianych nowelizacji, od 1 stycznia 2020 r., zostały też wprowadzone szczególne regulacje dotyczące factoringu, cesji wierzytelności i innych umów o podobnym charakterze.

 

Nowe regulacje, dotyczące MPP i kas rejestrujących

Przypominamy, że od 1 stycznia 2020 r. konsekwencje w PIT i CIT – tj. brak możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów (lub zmniejszenie wysokości kosztów) przy transakcjach powyżej 15 tys. zł – dotyczą również sytuacji, kiedy płatność odbędzie się z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności (MPP), pomimo prawidłowego oznaczenia faktury, czyli napisania na niej wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”.

 

Podwyższenia kosztów uzyskania przychodów

Od 1 stycznia 2020 r., zgodnie z nowym brzmieniem art. 22 ust. 2 ustawy PIT, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3 000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

2) nie mogą przekroczyć łącznie 4 500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3 600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;

4) nie mogą przekroczyć łącznie 5 400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

 

Obniżenie stawki PIT

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 27 ust. 1 PIT, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29–30f PIT, będzie pobierany od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Podstawa obliczenia podatku w złotych		Podatek wynosi
ponad	do
	85 528	17%	Minus kwota zmniejszająca podatek
85 528		14 539 zł 76 gr + 32% nadwyżki ponad 85 528 zł

W związku z tym zmienia się również kwota zmniejszająca podatek odliczana w rocznym zeznaniu, która będzie wynosiła:

1) 1 360 zł – dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 8 000 zł;

2) 1 360 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru: 834 zł 88 gr × (podstawa obliczenia podatku – 8 000 zł) ÷ 5 000 zł

– dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 8 000 zł i nieprzekraczającej kwoty 13 000 zł;

3) 525 zł 12 gr – dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 13 000 zł i nieprzekraczającej kwoty 85 528 zł;

4) 525 zł 12 gr pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

525 zł 12 gr × (podstawa obliczenia podatku – 85 528 zł) ÷ 41 472 zł

– dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 85 528 zł i nieprzekraczającej kwoty 127 000 zł.

Natomiast przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy kwota zmniejszająca podatek wynosi obecnie 525 zł 12 gr. Nadal, w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – zaliczka nie będzie pomniejszana o kwotę zmniejszającą podatek.

 

Zmiany w zaliczkach na PIT

Pracownicy, którzy w ciągu roku przekroczą próg podatkowy, w 2020 roku szybciej zapłacą zaliczkę na PIT według wyższej stawki.

Do końca 2019 roku 32-proc. zaliczka na podatek dochodowy pobierana była od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik przekroczył próg podatkowy. Obecnie wyższą daninę trzeba zapłacić wcześniej.

Od stycznia 2020 r. płatnik pobierze zaliczkę według wyższej stawki (tj. 32%) już w miesiącu przekroczenia progu. 32-proc. stawką objęta zostanie zaś kwota przekraczająca próg.

Od stycznia 2020 roku pracodawca automatycznie będzie również stosował zwolnienie z PIT dla młodych pracowników. Zatrudniony będzie zaś musiał złożyć oświadczenie, jeśli będzie chciał, by firma pobierała zaliczkę na PIT od jego wynagrodzenia.

 

Podwyższenie limitu dla ,,Małych podatników”

 

Od 1 stycznia 2020 roku nastąpiło poszerzenie kategorii „małego podatnika”. Doszło do tego wskutek podwyższenie progu sprzedaży, który uprawnia do uzyskania tego statusu z 1,2 mln euro do 2 mln euro (por. art. 5a pkt 20 ustawy o PIT oraz art. 4a pkt 10 ustawy o CIT).

Warto pamiętać, że kwotę odpowiadającej równowartości 2 milionów euro należy przeliczyć według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do tysiąca złotych.

Posiadanie statusu ,,Małego podatnika” uprawnia do jednorazowej amortyzacji, czyli jednorazowego zaliczenia całej wartości środków trwałych w koszty uzyskania przychodu w miesiącu wprowadzenia do ewidencji (wartość maksymalna do 50 000 euro rocznie). W konsekwencji, brak jest konieczności rozdzielania kosztu zakupu na cały okres amortyzacji. Kolejny przywilej ,,Małego podatnika” to kwartalny sposób rozliczania zaliczek – przedsiębiorca może płacić zaliczki na podatek co kwartał. Oznacza to mniej formalności związanych ze składaniem deklaracji oraz dokonywaniem przelewów – 4 przelewy zamiast 12.

 

Sprawozdania finansowe po nowemu

Z początkiem roku 2020 – nastąpiła też duża zmiana w zasadach przekazywania oraz sporządzania sprawozdań finansowych przez podatników CIT, nie podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS jak fundacje, stowarzyszenia, związki zawodowe. Zmiany mają zastosowanie do sprawozdań finansowych przekazywanych od tego dnia.

Od 1 stycznia 2020 r. przepisy ustawy o PIT stanowią, że ww. podatnicy również obowiązani są do przygotowania sprawozdania finansowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej i przekazania go do Szefowi KAS sprawozdanie wraz ze sprawozdaniem z badania, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego. Sprawozdanie finansowe takich jednostek powinno być sporządzane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej udostępnianej na podstawie art. 45 ust. 1g lub 1h ustawy o rachunkowości.

 

Nowy sposób podpisywania dokumentów

Od 1 stycznia 2020 r. pojawiła się trzecia możliwość sygnowania m.in. sprawozdań – elektronicznym dowodem tożsamości. Do 31 grudnia roku 2019 r. można do tego celu można było użyć jedynie podpisu kwalifikowanego i profilu zaufanego.

Dzięki nowelizacji, główny księgowy (tj. osoba odpowiedzialna za prowadzenie ksiąg) czy członkowie zarządu (np. kierownik jednostki) mogą użyć podpisu osobistego do potwierdzenia wszystkich dokumentów sprawozdawczych. Chodzi m.in. o sprawozdania finansowe (w tym również skonsolidowane) z działalności i z płatności.

Nowy sposób podpisywania opisanych dokumentów jest możliwy za sprawą dowodów z warstwą elektroniczną, tj. zawierających chip z danymi identyfikacyjnymi, które zaczęły być wydawane w marcu roku 2019,

Cyfrowy dowód umożliwia podpis elektroniczny, zwany osobistym, który działa podobnie jak podpis kwalifikowany. Certyfikat podpisu osobistego jest zamieszczany w dowodzie osoby, która wyrazi na to zgodę. By z niego skorzystać, po pierwsze trzeba aktywować warstwę elektroniczną dokumentu w urzędzie gminy. Można to zrobić zarówno przy jego odbiorze, jak i później, w dowolnym momencie. Po drugie podczas aktywacji trzeba ustawić sześciocyfrowy kod PIN (czterocyfrowy PIN jest do profilu osobistego), który można zmienić w dowolnym momencie (w urzędzie lub przy wykorzystaniu odpowiedniej aplikacji). Przy odbiorze dowodu otrzymuje się również PUK. Przydaje się on po nieprawidłowym wpisaniu PIN. Po trzecie należy kupić czytnik zgodny z wymaganiami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

 

Ułatwienia dla firm w spadku

Korzystną zmianą dla podatników PIT będzie też przyjęcie rozwiązania, zgodnie z którym całość dochodu z tytułu prowadzenia przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi udział zmarłego małżonka przedsiębiorcy zarządzany przez tymczasowego przedstawiciela, będzie opodatkowany wyłącznie przez żyjącego współmałżonka – z pominięciem praw do udziału w zysku nabywców udziału zmarłego małżonka.  W tym przypadku będzie się przyjmować, że żyjący współmałżonek jest właścicielem całego przedsiębiorstwa, w tym również udziału zmarłego małżonka i innych nabytych w tym okresie składników majątku przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zniesiono obowiązek zawiadamiania naczelnika urzędu skarbowego o wpisaniu zarządcy sukcesyjnego do CEiDG.

 

Mniej obowiązków przy prowadzeniu księgi przychodów i rozchodów

Od początku stycznia br. obowiązuje też rozporządzenie zmieniające zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wzór samej księgi nie uległ zmianie, ale przedsiębiorcom odeszło kilka żmudnych obowiązków. Nie trzeba już np. prowadzić ewidencji wyposażenia ani kart przychodów pracowników.

 

Zmiana terminu składania PITów

Wszystkie zeznania PIT za 2019 rok można złożyć dopiero od 15 lutego 2020r. Deklaracje przesłane przed tym terminem zostaną uznane przez fiskusa za złożone od 15 lutego. Oznacza to, że nawet jeśli dojdzie do złożenia PIT wcześniej – termin zwrotu nadpłaty będzie liczony od 15 lutego. Urząd będzie miał zaś 45 dni na jej zwrot, licząc od dnia złożenia zeznania podatkowego, ale nie wcześniej niż od 15 lutego 2020 r.

Jednocześnie zmieniono termin składania PIT-28 za 2019 r. Podatnicy mają na to czas do 2 marca 2020 r.

Wszystkie pozostałe zeznania PIT możesz składać tak jak dotychczas do 30 kwietnia 2020 r.

 

Nowe formularzez na podatek od nieruchomości

Przedsiębiorcy, którzy będą w terminie do 31 stycznia składać deklaracje na podatek od nieruchomości na 2020 rok, skorzystają z jednolitego wzoru formularza, niezależnie od miejsca, gdzie prowadzą działalność.

 

1 lipca ubiegłego roku weszły w życie dwa rozporządzenia ministra finansów, które stanowią przełom w dotychczasowym sposobie rozliczeń podatku od nieruchomości. Pierwsze z rozporządzeń dotyczyło wprowadzenia jednolitych wzorów deklaracji podatkowych m.in. na podatek od nieruchomości. Natomiast drugie umożliwia przesyłanie deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

E-deklaracje (m.in. na podatek od nieruchomości) będzie można składać:

• za pomocą systemu ePUAP lub
• używając systemów informatycznych gmin (jeśli jednostki samorządowe wdrożą taki system i udostępnią go mieszkańcom).

W przypadku składania lokalnych e-deklaracji podatnicy mogą je podpisać:

• kwalifikowanym e-podpisem lub
• profilem zaufanym.

Na nowych drukach trzeba będzie odrębnie wskazywać poszczególne nieruchomości. Podanie zbiorczych wartości nie wystarczy.